Aluminium heeft veel uitstekende eigenschappen, maar het is vaak nodig om andere metalen toe te voegen om de prestaties tijdens de verwerking te verbeteren. Welke metalen kunnen de eigenschappen van aluminiumlegeringen beïnvloeden? Er zijn
Er zijn acht metalen elementen zoals vanadium, calcium, leiding, blik, bismut, antimoon, beryllium, en natrium.

Vanwege de verschillende toepassingen van de afgewerkte aluminium spoel, de elementen die tijdens de verwerking van deze onzuiverheidselementen worden toegevoegd, hebben verschillende smeltpunten, verschillende structuren, en verschillende verbindingen gevormd door aluminium, dus hun effecten op de eigenschappen van aluminiumlegeringen zijn ook verschillend.

1. Metalen elementen: de invloed van koperelementen

Koper is een belangrijk legeringselement en heeft een zeker versterkend effect op de vaste oplossing. In aanvulling, het door veroudering neergeslagen CuAl2 heeft een aanzienlijk verouderingsversterkend effect. Het kopergehalte in de aluminiumplaat is meestal 2.5%-5%, en het versterkende effect is het beste als het kopergehalte aanwezig is 4%-6.8%, dus het kopergehalte van de meeste harde aluminiumlegeringen ligt in dit bereik.

2. Metalen elementen: de invloed van silicium

Al-Mg2Si-legeringssysteem legeringsevenwichtsfasediagram De maximale oplosbaarheid van Mg2Si in aluminium in het aluminiumrijke deel is 1.85%, en de vertraging neemt af met de afname van de temperatuur. In de vervormde aluminiumlegering, de toevoeging van silicium aan de aluminiumplaat beperkt zich tot lasmaterialen, en de toevoeging van silicium aan aluminium. Er is ook een zeker versterkend effect.

3. Metalen elementen: de invloed van magnesium

De versterking van magnesium tot aluminium is opmerkelijk. Voor iedere 1% toename van magnesium, de treksterkte neemt toe met ongeveer 34 MPa. Indien minder dan 1% mangaan wordt toegevoegd, het versterkende effect kan worden aangevuld. Daarom, na toevoeging van mangaan, het magnesiumgehalte kan worden verlaagd, en tegelijkertijd kan de neiging tot heetscheuren worden verminderd. In aanvulling, mangaan kan ervoor zorgen dat de Mg5Al8-verbinding gelijkmatig neerslaat, en verbeter de corrosieweerstand en lasprestaties.

4. Metalen elementen: de invloed van mangaan

De maximale oplosbaarheid van mangaan in vaste oplossing is 1.82%. De sterkte van de legering neemt voortdurend toe met de toename van de oplosbaarheid, en de rek bereikt de maximale waarde wanneer het mangaangehalte gelijk is 0.8%. Al-Mn-legeringen zijn lange en korte verouderingshardende legeringen, dat is, ze kunnen niet worden versterkt door warmtebehandeling.

5. Metalen elementen: de invloed van zink

De oplosbaarheid van zink in aluminium is 31.6% wanneer het aluminiumrijke deel van het Al-Zn-legeringssysteem dat is 275, en de oplosbaarheid ervan daalt tot 5.6% wanneer is het 125. Wanneer zink alleen aan aluminium wordt toegevoegd, de verbetering van de sterkte van de aluminiumlegering is zeer beperkt onder de premisse van vervorming, en er is een neiging tot spanningscorrosie en barsten, waardoor de toepassing ervan wordt beperkt.

6. Metalen elementen: de invloed van ijzer en silicium

IJzer wordt toegevoegd als legeringselement in een Al-Cu-Mg-Ni-Fe-gesmeed aluminiumlegering, silicium in Al-Mg-Si gesmeed aluminium, en in Al-Si-serie lasdraad en Al-Si-smeedlegering. In andere aluminiumlegeringen, silicium en ijzer zijn veel voorkomende onzuiverheidselementen, die een aanzienlijke invloed hebben op de prestaties van de legering. Ze bestaan ​​voornamelijk als FeCl3 en vrij silicium. Wanneer silicium groter is dan ijzer, de β-FeSiAl3 (of Fe2Si2Al9) fase ontstaat, en wanneer het ijzer groter is dan silicium, α-Fe2SiAl8 (of Fe3Si2Al12) is gevormd. Wanneer de verhouding ijzer en silicium niet klopt, het zal scheuren in het gietstuk veroorzaken, en wanneer het ijzergehalte in het gegoten aluminium te hoog is, het gietstuk zal bros worden.

7. Metalen elementen: het effect van titanium en boor

Titanium is een veelgebruikt additief element in aluminiumlegeringen en wordt toegevoegd in de vorm van Al-Ti of Al-Ti-B masterlegeringen. Titanium en aluminium vormen de TiAl2-fase, die tijdens kristallisatie een niet-spontane kern wordt, en speelt een rol bij het verfijnen van de smeedstructuur en de lasstructuur. Wanneer de op Al-Ti gebaseerde legering een clathraatreactie heeft, het kritische gehalte aan titanium is ongeveer 0.15%, en of er boor is, de vertraging is zo klein als 0.01%.

8. Metalen elementen: de invloed van chroom en strontium

Chroom vormt intermetaalverbindingen zoals (CrFe)Al7 en (Kruim)Al12 in de aluminiumplaat, wat het kiemvormings- en groeiproces van herkristallisatie belemmert, heeft een zeker versterkend effect op de legering, en kan ook de taaiheid van de legering verbeteren en de gevoeligheid voor spanningscorrosiescheuren verminderen. . Echter, de blusgevoeligheid van de locatie neemt toe, waardoor de anodische oxidefilm geel wordt. De toevoeging van chroom aan de aluminiumlegering overschrijdt in het algemeen niet 0.35%, en neemt af met de toename van overgangselementen in de legering. Strontium wordt aan de aluminiumlegering toegevoegd voor extrusie 0.015%. ~0,03% strontium, zodat de β-AlFeSi-fase in de staaf een Chinese karaktervormige α-AlFeSi-fase wordt, waardoor de gemiddelde tijd van de staaf wordt verkort 60% naar 70%, improves the mechanical properties of the material and the plastic workability; improves the surface roughness of the product.

For high silicon (10%~13%) deformed aluminum alloys, adding 0.02%~0.07% strontium element can reduce the primary crystal to the minimum, and the mechanical properties are also significantly improved. The tensile strength бb is improved from 233MPa to 236MPa, and the yield strength б0.2 increased from 204MPa to 210MPa, elongation б5 increased from 9% naar 12%. The addition of strontium to the hypereutectic Al-Si alloy can reduce the size of the primary crystal silicon particles, improve the plastic working performance, and can smoothly hot-roll and cold-roll.